Και φυσικά δεν ξέρεις από πού να ξεκινήσεις. Από τα κιλά γαριδάκια που φάγαμε για να μαζέψουμε όσες περισσότερες τάπες μπορούσαμε; Εννοείται ότι δεν αγοράζαμε γαριδάκια χωρίς την χαρακτηριστική ταινία – λωρίδα που έδειχνε ότι μέσα κρύβει μια έκπληξη, μπορεί να ήταν τάπες για να εμπλουτίσουμε την συλλογή μας, αλλά μπορεί να ήταν και τατουάζ ή αυτοκόλλητα που φωσφορίζουν.
Θυμάμαι με τι δέος κοιτάζαμε τη μεγάλη μπάλα που είχε μέσα όλες τις τρελόμπαλες και περιμέναμε από τους γονείς μας να μας δώσουν 100δρχ για να βγάλουμε μια, με τεράστια αγωνία για το ποια θα μας τύχει. Και δίναμε το χαρτζιλίκι μας για να πάρουμε μια από τις μεγάλες και να ήμαστε πιο cool.
Μια σημαντική συλλογή το καλοκαίρι ήταν οι μπουγελόφατσες, μας έδιναν μια νότα δροσιάς στο σχολείο, στη βόλτα, στη γειτονιά, τρέχαμε με 250δρχ στο ψιλικατζίδικο και ανοίγαμε με μεγάλη αγωνία το σακουλάκι να δούμε τι θα μας τύχει.
Και φυσικά δεν μπορούν να λείπει από αυτή τη λίστα οι μπίλιες ή αλλιώς βόλους, ατελείωτο παιχνίδι, με τις ώρες!
Και όσο τα αγόρια συνήθως έπαιζαν με τους βόλους, τα κορίτσια αντάλλαζαν αλληλογραφίες, όμορφα σχέδια και υπέροχη μυρωδιά που μυρίζει μέχρι και σήμερα. Τα χωρίζαμε σε εξώφυλλα, σετ με φάκελο, μικρές και σκέτες. Και κάπου εκεί δίπλα ήταν και οι χαρτοπετσέτες, μεγάλο προβάδισμα τα πολλά πάρτι. Εννοείται πως με τη χαρτοπετσέτα δεν σκουπιζόμασταν ποτέ, γιατί προοριζόταν για την συλλογη.
Αχ αυτοί οι ευχούλιδες που θέλαμε να έχουμε, μικρούς, μεγάλους, με όλα τα χρώματα μαλλιά και φυσικά οι καλύτεροι αυτοί με το διαμαντάκι στον ομφαλό, που πιστεύαμε πως εάν το ακουμπήσουμε και κάνουμε μια ευχή θα πραγματοποιηθεί.
Και οι πολυαγαπημένοι σπιρτούλιδες, που ανοίγαμε με ανυπομονησία το σπιρτόκουτο για να δούμε ποιος κρύβεται μέσα.
Αυτοκόλλητα εδώ, εκει, παντού, δεν ήταν τόσο οικονομικά όσο είναι σήμερα, οπότε τα προσέχαμε σαν κόρη οφθαλμού. Φυσικά είχαμε και τα δωρεάν μας, πχ τις ετικέτες από τα σαμπουάν.
Όλοι είχαμε έστω και ένα, ακόμα και εάν δεν κάναμε συλλογή, τι μπορεί να είναι αυτό; Τα κόμικς φυσικά ( Μίκυ Μάουs, Ντόναλντ, Ποπαϋ, Αστερίξ και Οβελίξ και η λίστα δεν τελειώνει).
Και κλείνουμε με κάτι που δεν χρειαζόταν χρήματα για να το αποκτήσεις, φτάνει οι δικοί μας να έπιναν πολλές μπύρες και αναψυκτικά, και τι είναι αυτά; Τα καπάκια φυσικά, και ψάχναμε να βρούμε περβάζι που θα παίζαμε μέχρι να μας πονέσει το δάχτυλο.
