Το περιττό βάρος δεν είναι αισθητικής. Είναι θέμα καρδιάς, πνευμόνων, κυκλοφορίας αίματος,
εγκεφάλου, παχέος εντέρου. Ναι, όλα αυτά είναι από τα όργανα που πλήττονται
ανεπανόρθωτα από το υπερβολικό βάρος, με την πιθανότητα εκδήλωσης καρκίνου να
διπλασιάζεται.
Κανένας άνθρωπος με περιττό βάρος δε θα σου παρουσιάσει τη ζωή του τέλεια, αλλά θα
αναφερθεί στις δεσμεύσεις που τα περιττά κιλά του δημιουργούν.
Από την ευκολία κινήσεων, μέχρι το να μπορέσει να ανέβει με ευκολία τα σκαλιά.
Αυτό είναι η καταγραφή μίας πραγματικότητας, η οποία αποδεικνύει πως το καλό της υγείας
απαιτεί μία ιορροποία ωματικού βάρους, στην οποία το άτομο δε θα είναι ούτε παχύσαρκο,
αλλά ούτε και ανορεξικό.
Η ρομαντικοποίηση της παχυσαρκίας δεν είναι ιδανική, σε μία χώρα όπου τα παιδιά κατά ένα
μεγάλο ποσοστό έχουν περιττό σωματικό βάρος και δεν αθλούνται επαρκώς.

Τα παιδιά πρέπει και να μη στερούνται τις αγαπημένες του λιχουδιές, αλλά και να συνηθίσουν
από μικρά σε έναν υγιεινό τρόπο ζωής με άθληση και λαχανικά.
Η υγεία μας είναι το πολυτιμότερο αγαθό. Η διατήρηή της είναι δικαίωμα και ευθύνη μαζί,
οφείλουμε να φροντίζουμε το σώμα μας και ξεδιψάμε το πνεύμα μας.

Αναμφίβολα, πρέπει να παύσει ο ρατσισμός και ο στιγματισμός των παχύσαρκων ατόμων.
Χωρίς αυτό όμως να μας οδηγήσει στο άλλο άκρο; το να θεωρούμε την ίδια έναν ιδανικό τρόπο
ζωής; διότι δεν είναι.
Και ναι, ένας άνθρωπος μπορεί να έχει περιττό βάρος για πολλούς και διαφορετικούς λόγους.
Δεν κατακρίνουμε εκείνους που λαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή, ούτε εκείνους που
αντιμετωπίζουν προβλήματα θυρεοειδούς ή γυναικολογικά θέματα.
Αλλά πρέπει να υπάρξει ένα μέτρο σε εμάς που επιδιδόμαστε στην ηδονή της γεύσης δίχως
όρια και φραγμούς.
Η υγεία μας έχει ανάγκη από μέτρο και όχι αμετροέπεια, από κίνηση και όχι ακινησία, από
υγιές βάρος και όχι παχυσαρκία ή ανορεξία.
Έχει ανάγκη το μέτρο και όχι την υπερβολή, τη λήψη και όχι τη στέρηση. Έχει ανάγκη το μέτρο
στα πάντα και όχι την αμετροέπεια, είτε στη λήψη, είτε στην έλλειψη.