-Στην Βρετανία, κάθε τρεις μέρες δολοφονείται μία γυναίκα
-Στη Σουηδία, κάθε δέκα μέρες κακοποιείται μέχρι θανάτου από το σύζυγο ή σύντροφό
της μια γυναίκα
-Στην Ισπανία, μία γυναίκα δολοφονείται κάθε τέσσερεις μέρες.
-Στη Γαλλία, μία γυναίκα δολοφονείται κάθε πέντε μέρες εξαιτίας κακοποίησης στο
σπίτι
– Ας μη μιλήσουμε για ισλαμικές χώρες όπου η αξία της γυναίκας δεν υφίσταται.
Οι γυναικοκτονίες εμφανίζονται με το Πατριαρχικό κοινωνικό σύστημα, με την
εμφάνιση της ιδιοκτησίας και των κληρονομικών δικαιωμάτων.
Σημαντικό ρόλο διαδραματίζει και η απόκτηση γνώσης σχετικά με το ρόλο που
διαδραματίζουν οι άνδρες στην αναπαραγωγή, διότι από τη στιγμή που οι άνδρες
έμαθαν το ρόλο τους, ήθελαν να είναι βέβαιοι ότι τα παιδιά είναι δικά τους και ότι η
περιουσία τους θα μείνει στα δικά τους τα παιδιά.
Για να πετύχουν το σκοπό τους και για να είναι σίγουροι ότι τα παιδιά που γεννιούνται
είναι δικά τους, αρχίζουν να περιορίζουν τις γυναίκες, κυρίως μέσω του πατριαρχικού
γάμου και των προνοιών του οικογενειακού δικαίου, που αναπτύσσονται και αρχίζουν
να καταγράφονται. Αρχικά προωθούν νόμους και μέτρα αστυνόμευσης.
Στην Ελλάδα, από την αρχαιότητα, οι νόμοι του Σόλωνα περιορίζουν τη γυναίκα στο
σπίτι και δεν της επιτρέπουν να βγει έξω μόνη της. Υπάρχει επίσης και ο θεσμός του
γυναικονόμου που επιβλέπει τις γυναίκες. Αν μάλιστα η γυναίκα δεν ακολουθήσει τους
κανόνες της καταγγέλλει στην Πολιτεία για να τιμωρηθεί. Αν μάλιστα αποδειχθεί ότι
είναι άπιστη, τότε ο σύζυγός της, δικαιούται να τη σκοτώσει, χωρίς να τιμωρηθεί. Αν
δεν θέλει να τη σκοτώσει, τότε πρέπει να τη διώξει από το σπίτι του, διότι αν δεν το
κάνει περιφρονείται από την Πολιτεία, και δεν δικαιούται να συμμετέχει στις
εκδηλώσεις της Πολιτείας.
Γενικά θα μπορούσαμε να γράψουμε πάρα πολλά για την εξέλιξη της νομοθεσίας
σχετικά με το δικαίωμα της δολοφονίας των γυναικών από τους άντρες και , πιστέψτε
με, είναι ανατριχιαστική, ειδικά στην περίοδο του μεσαίωνα όπου 9.000.000 γυναίκες
δολοφονούνται από τους κληρικούς επειδή ήταν μορφωμένες, άρα….μάγισσες!!! Δεν
θα μιλήσουμε περισσότερο όμως γι’ αυτά σήμερα. Ίσως κάποια άλλη φορά να
αναπτύξουμε περισσότερο το θέμα της γυναικοκτονίας μέσα από την ιστορική της
εξέλιξη.

Σήμερα, θα πω δυο λόγια μόνο, για «ένοχα» τραγούδια καθώς σιγοτραγούδησα κάποια
από αυτά που αναφέρονται σε γυνοκοκτονίες που ακόμα και στο Δημοτικό Σχολείο μάς
τα μάθαιναν χωρίς ποτέ οι δάσκαλοι να μας εξηγήσουν την «ενοχή» των τραγουδιών.
Ναι, έτσι ακριβώς. Υπάρχουν «ένοχα» τραγούδια που αν δεν τα εξηγήσουμε στα παιδιά
εκλαμβάνονται ως «φυσιολογικά». Ποιος δεν τραγούδησε τον Μενούση που
μεθυσμένος πήγε και έσφαξε τη γυναίκα του από ζήλια;
……………………………….
Όμορφη γυναίκα που ‘χεις
βρε Μενούσ’ Αγά!
Πού την είδες, πού την ξέρεις
και τη μολογάς;
Χθες την είδα στο πηγάδι
που `παιρνε νερό
και της `δωσα το μαντήλι
και μου το `πλυνε.
Αν την ξέρεις κι αν την είδες,
πες μου τι φορεί;
Ασημένιο μεσοφόρι
με χρυσό φλουρί.
Κι ο Μενούσης,
μεθυσμένος πάει την έσφαξε.
Το πρωί ξεμεθυσμένος
πάει την έκλαψε.
Κι αν ρωτήσετε τις γιαγιάδες σας έχουν να σας πουν πολλά σαν αυτά που συνέλεξε η
Ναταλία Λαμπαδάκη στη συλλογή της «τα τραγούδια της ντροπής». Και τα ονόμασε
έτσι η Ναταλία γιατί πραγματικά τέτοια είναι. Σ’ αυτά τα τραγούδια ο ήρωας, σύζυγος,
εραστής, αδερφός, πατέρας, ντρέπεται, νιώθει βαριά προσβεβλημένος από κάποια
πράξη της γυναίκας του, της θυγατέρας, της αδερφής του. Έτσι έμαθε να αισθάνεται
στην κοινωνία που ζούμε. Κι όπως μαθαίνει ο «άντρας» από μικρό παιδί, για να
θεραπευτεί η πληγωμένη τιμή, πρέπει η ντροπή να ξεπλυθεί με αίμα. Αναστολές και
δεύτερες σκέψεις δεν επιτρέπονται. Το ίδιο το κοινωνικό περιβάλλον τον οπλίζει.
Θα αναφέρουμε δυο ακόμα χαρακτηριστικά τραγούδια.  «Μια Κόρη Ρόδα Μάζευε»,
παραδοσιακό της Κέρκυρας. Η κόρη αυτή «έδωσε δικαιώματα» προσφέροντας σε έναν
ρήγα δύο ρόδα παραπάνω. Τα αδέρφια της μαζί με την μάνα της την ξυλοφόρτωσαν
σχεδόν μέχρι θανάτου και αυτή αρνήθηκε να αλλάξει ρούχα και είπε ότι θα συνεχίσει
να φοράει τα χιλιοματωμένα ρούχα της «για να το μάθει η γειτονιά, για να το μάθει η
χώρα/πως μ' αδικοσκοτώσατε για δυο ζευγάρια ρόδα». Ανατριχίλα.

Τέλος θα κλείσουμε με τον Βαγγέλη και την Ανδρονίκη. «Ο Βαγγέλης/ Η Αντρονίκη»
είναι μεν ένα παραδοσιακό της Κύπρου ωστόσο μιλάει για μια ιστορία που
διαδραματίζεται στην Ελλάδα. Άλλη μια γυναίκα που σύμφωνα με μέτρα της εποχής
«ντρόπιασε» έναν άντρα. Το «έγκλημα» της Κατερίνας ήταν ότι φόρεσε παντελόνια,
πήγε στον καφενέ ήπιε σομάδα και έκανε ναργιλέ. Ο Βαγγέλης την έσφαξε για να
«ξεπλύνει τη ντροπή». 
Εμαθετέ τι εγίνην στα μέρη της Ελλάς
Ντύθην η Αντρονίκη ρούχα Ευρωπαϊκά
Φορεί τα παντελόνια τσε πάει στον καφενέ
Τον καφετζήν προστάζει καφέ και ναργελέ
Ζητά τσε ενα τραπέζι τσε μιαν μάτσαν χαρτιά
τσι αρκίνησεν να παίζει μ’ έναν παλλήκαραν
Δυο φίλοι τ’ αδερφού της που την γνωρίζασιν
Πάσιν εις τον Βαγγέλη, τσι του το ειπασιν
τρεξε Βαγγελη τρεξε κατω στον καφενέ
Να δεις την Αντρονικην που πίνει ναργελέ
Βαγγέλης σαν τ’ ακούει πολλά θημώθηκεν
πιάννει τσε `ναν μασιέριν τσι αναρματώθηκεν
Κρίμας σε Αντρονικη, κρίμας στο μπόι σου
Εντρόπιασες κι εμένα τσι ούλλον το σόι σου
άφες με ρε Βαγγέλη να παίξω τα χαρτιά
με τουτο το παλληκάριν αφούς με άγαπα
Τραβά τσε το μασιέριν απο την θήκην του
τσι έκοψεν τον λαιμόν της της Αντρονίκης του
……………………………………………………….
Πέρα από αυτά που είναι να κάνει η πολιτεία και ο νομικός κόσμος, το πρώτο βήμα
πρέπει να γίνει μέσα από το σπίτι μας. Έτσι λοιπόν όταν ακούμε το τραγούδι «τη
σκότωσα γιατί την αγαπούσα» να εξηγούμε στα παιδιά μας πως αυτό δεν ισχύει, πως
κανείς δεν σκοτώνει από αγάπη και πως οι γυναικοκτονίες είναι αποτέλεσμα μιας
πατριαρχικής κοινωνίας που πρέπει να εξαφανιστεί! Όσο για «τα τραγούδια της
ντροπής» να τα ακούσουμε για να ταρακουνηθούμε!

Ο Κύκνος